Augustus 2020, The Netherlands - Mijn naam is Robin Prijs en ik ben de oprichter van LoveUnlimited Ministries. Ik ben sinds 2004 getrouwd met mijn lieve vrouw Esther en ook zij is deel van deze bediening. Sinds 2017 worden wij vervolgd door de Gemeente Dordrecht, een gemeente in Nederland, hetzelfde land dat gastland is voor het Internationaal Strafhof in Den Haag. Deze vervolging heeft ertoe geleid dat wij ons huis zijn verloren, ons inkomen, ons recht om in ons eigen land te mogen werken en diverse grondwettelijke vrijheden en mensenrechten. Aangezien wij deze situatie zovele malen hebben moeten uitleggen heb ik uiteindelijk besloten om dit dossier – over wat er gebeurd met ons leven en onze bediening – publiek te maken via deze website.

Eén van de moeilijkste dagen in mijn leven was de dag waarop mijn vader overleed, in 2007. Eén van zijn favoriete video’s was afkomstig van Brian Doerksen en één van de liedjes uit die video was ‘Your Faithfulness’, welke ook tijdens zijn begrafenis is afgespeeld. Wat mij zo aanspreekt in dat lied is het niet weten. Ik weet niet of ik morgen nog in leven zal zijn. Ik weet niet of morgen een goede dag zal zijn of niet. Ik weet niet of we volgende week iets te eten zullen hebben. Ik weet niet of ik mijn resterende dagen op aarde in goede gezondheid zal zijn. Ik weet niet of we deze zaken tegen ons ooit gaan winnen en ik weet al helemaal niet of we ooit nog een eigen huis en inkomen zullen hebben. Dit weet ik echter wel: God is trouw.

Wanneer ik zeg dat God trouw is, laat me je er dan van verzekeren dat ik dat niet vanuit mijn gevoel zeg. Mijn gevoelens zijn verre van begrijpen dat Hij trouw is. Diverse malen trekken mijn gevoelens ten strijde tegen mij en proberen mij ervan te overtuigen dat God verre van trouw is en dat dit nooit meer zal stoppen. Toch ben ik zo enorm gezegend door het feit dat ik weet dat GELOOF GEEN GEVOEL IS. Het is een keuze. En ik heb de mijne al lange tijd geleden gemaakt. Een keuze waar ik op weiger terug te komen. Nooit meer zal ik tot het rijk van satan behoren. Dus hoewel mijn gevoelens schoppen en schreeuwen, blijven mijn hart en mond belijden dat God trouw is. Gisteren, vandaag, morgen en iedere dag van ons leven. Op dit moment lijkt het daar misschien niet op, want het heeft er alle schijn van dat God ons en Zijn Eigen betrouwbaarheid heeft verlaten, maar als je dit blog blijft volgen dan zul je zien dat Hij ons hier doorheen zal trekken. Helemaal tot aan het einde. Maar zelfs als Hij dat niet zou doen, dan nog blijven mijn hart en mond belijden dat Hij trouw is.

Dit is geen pity party, maar eenvoudig een weergave van onze huidige situatie. De reden waarom ik dit deel is omdat sommigen de indruk kunnen krijgen dat wij hier op een hele goede wijze mee om kunnen gaan en hier gemakkelijk doorheen bewegen. Laat me je verzekeren dat dat niet zo is. Wat er momenteel met ons gebeurd is verwoestend en heeft ons op zoveel manieren zo vreselijk geruïneerd en gebroken, dat ik er niet eens de woorden meer voor kan vinden. Door dit alles heen kunnen en zullen wij onze ogen alleen op Jezus gericht houden en stellen wij onze hoop en vertrouwen in Hem alleen. Dat is dus wederom een keuze en geen gevoel. God zij dank! Want als het een gevoel zou zijn geweest, dan hadden wij jammerlijk gefaald.


Noch wijzelf noch iemand anders is ooit in dienst geweest bij de bediening. Iedereen die heeft meegeholpen en meehelpt doet dit op vrijwillige basis, inclusief mijn vrouw en ik. Dat betekend dat iedereen dan ook een andere bron van inkomen heeft dan deze bediening. Wat mijzelf betreft, ik ben diverse jaren IT professional en ondernemer geweest. Een paar jaar geleden kwam mijn bedrijf helaas ten einde, waardoor we in de schulden terecht kwamen. Door de jaren heen heb ik veel ervaring opgedaan, met name op het gebied van werving & selectie van IT professionals, maar ik heb nooit mijn middelbare school afgerond, waardoor ik geen diploma’s heb. Hoewel ik zeer succesvol was in mijn werk en ook de nodige ervaring heb, werd de markt op een gegeven moment minder krap en begonnen bedrijven weer diploma’s te eisen.

In 2014 kwam er aan mijn laatste job als recruiter een einde en bleek het lastig om een nieuwe baan te vinden. Aangezien ik niet van stilzitten houd besloot ik om ook naar andere soorten werk uit te kijken. Uiteindelijk vond ik een baan als taxichauffeur voor special onderwijs en ziekenhuispatiënten. Er werd mij beloofd dat deze baan uiteindelijk zou uitgroeien naar fulltime, maar dat ik parttime moest beginnen. Dit betekende dat het inkomen beneden met minimum om van te kunnen leven was, waardoor wij een aanvullende bijstandsuitkering moesten aanvragen. In ons geval moesten wij daarvoor naar de Gemeente Dordrecht, onze toenmalige woonplaats. De aanvraag werd goedgekeurd.

In de tijd die volgde, tussen 2014 en 2017, ontving ik inkomen uit mijn baan als taxichauffeur en de bijstand vulde dat inkomen aan tot het sociaal minimum. Dan hebben we het over een paar honderd euro per maand, want het grootste deel kwam vanuit mijn baan. Ondertussen gingen wij gewoon door met de activiteiten voor de bediening, allemaal op vrijwillige basis. Deze activiteiten bestonden voornamelijk uit het organiseren van wekelijkse samenkomsten. Op diverse momenten zijn al deze activiteiten ook tot in detail gemeld aan de Gemeente Dordrecht.

In 2017 kreeg ik met serieuze gezondheidsproblemen te maken, wat ertoe leidde dat mijn werkgever mij verzocht om mezelf ziek te melden, tot het weer beter zou gaan. De gezondheidsproblemen waren een risico geworden voor de veiligheid van de mensen in de taxi. Parallel daaraan moesten wij ook alle activiteiten voor de bediening tijdelijk stop zetten. In de maanden die volgden heb ik moeten vechten tegen hartproblemen, ademhalingsproblemen en rugproblemen. De meeste dagen kon ik alleen maar zitten en wachten tot de dag voorbij was. Het voelde alsof iemand al mijn energie had gestolen en zelfs naar de wc gaan of douchen was een enorme inspanning voor mij. Tijdens die periode verliep mijn contract bij de taxi, waardoor we volledig van de bijstand afhankelijk werden. Uiteindelijk begon deze vreselijke situatie weer te verbeteren en begon mijn energie terug te komen, terwijl de hart-, ademhalings- en rugklachten begonnen af te nemen. In oktober 2017 had ik er schoon genoeg van en meldde ik mij weer beter bij de Gemeente Dordrecht. Ondertussen had mijn voormalige werkgever laten weten dat hij mij graag weer terug in dienst zou willen nemen, waarbij hij mij een aanbod had gedaan.